کد مطلب:28444 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
ابن عامر در سال 58 یا 59 هجری درگذشت.[13]
عبد اللَّه بن عامر بن كُرَیز، پسر دایی عثمان است[1] و نمونه عینی رفاه زدگانی است كه با هر آنچه ارزش انسانی است، به ستیزه جویی و دشمنی می پردازند. او در 24 یا 25 سالگی[2] از طرف عثمان به حكومت بصره منصوب شد و افزون بر آن، حكومت منطقه فارس را نیز در دست گرفت.[3] پس از قتل عثمان، امام علی علیه السلام او را معزول ساخت.وی نیز موجودی خزانه بصره را دزدید و به مكّه فرار كرد.[4] به واسطه شناخت او از بصره بود كه اهل جملْ تصمیم گرفتند به بصره بروند.[5] او یكی از كسانی بود كه با پولی كه از بیت المال دزدیده بود، به تجهیز لشكر پرداخت و یك میلیون درهم و یكصد شتر برای جنگ با امام علی علیه السلام هزینه كرد[6] و پس از جنگ جمل هم به شام فرار كرد[7] و داماد معاویه شد.[8] وی در جنگ صِفّین در لشكر شام بود،[9] چنان كه در جنگ با امام حسن علیه السلام نیز شركت داشت و واسطه صلح بود.[10] سپس در زمان خلافت معاویه، سه سال دیگر فرماندار بصره شد.[11] زندگانی او نشانگر دنیاپرستی و آزمندی در بهره جویی از بیت المال است.بدین سان، آیا شگفت انگیز نیست كه در شرح حال او بنویسند: «یكی از بخشندگانِ ستایش شده بود».[12].